چه بلند بود سکوتت
در پاسخ تمام احساس من
به همین اندازه ی یلدا، طولانی
به همان عمق شب، مایوس
به همان تکرار فصل سرد، پر معنا
وای بر آن بغضی که حق فریاد ندارد
و آن رنجی که می کشد
وای بر آن سکوتی که شکاندنش، در توان تو نیست
و آن رنجی که می کشی
چه بلند بود سکوتت
در پاسخ تمام احساس من
به همین اندازه ی یلدا، طولانی
به همان عمق شب، مایوس
به همان تکرار فصل سرد، پر معنا
وای بر آن بغضی که حق فریاد ندارد
و آن رنجی که می کشد
وای بر آن سکوتی که شکاندنش، در توان تو نیست
و آن رنجی که می کشی
۳ نظر:
1-تولد تولد تولدت مبارک
2-چقدر بده تولد آدم این وقت باشه نه؟
3-تو آمدی و فردای آمدنت حماسه شد
4-با تشکر از پدر و مادر و تعطیلات نوروز ( چنانکه افتد و دانی :دی)
5-چقدر ناراحت کنندست که تولد امیر رو تبریک بگم و شام نخوردم
6-بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست...
پیرو کامنت بالا: من از متولدین دی متنفرم!
تو هر رده ای که بودم وسط امتحانام بوده نشده برم کادو بخرم براشون:(
این شعره رو دوست می دارم ولی اون یکی که رو کاغذ بود و بیشتر:دی
سکونی نیست که توان شکستنش نباشد. یک خنده... نشد؟ گریه... نشد؟ خمیازه... نشد، می توان بر آن سکوت گوزید!
ارسال یک نظر